سبک باروک در اواخر قرن شانزدهم میلادی در ایتالیا به وجود آمد. این سبک در همه‌ی هنر‌ها مثل معماری، نقاشی، موسیقی و مجسمه‌سازی خودش را نشان داد و ویژگی شاخص آن آزادی در طراحی و درهم آمیختگی شکل‌ها و همچنین شکوه و تجمل در آن‌هاست.
سبک باروک
سبک یا ژانر به مشخصات و ویژگی‌های یک قطعه‌ی هنری مثل موسیقی گفته می‌شود. این ویژگی‌ها شامل دوره‌ی زمانی، ریشه‌های منطقه‌ای یا جغرافیایی، تکنیک اجرای قطعه، نوع ساز‌های استفاده شده در قطعه می‌شود. علاوه بر موسیقی در معماری، نقاشی و … هم شاهد سبک‌های مختلفی هستیم که هر کدام با ویژگی‌های خاص خودشان از دیگری متمایز می‌شوند. یکی از این سبک‌ها، سبک باروک است که در ادامه با آن آشنا می‌شویم.
باروک در لغت به معنی ماهرانه درست کردن یا استادانه زینت دادن است. در اواخر قرن شانزدهم میلادی در ایتالیا سبکی با نام سبک باروک به وجود آمد. ریشه‌ی باروک از لغت ایتالیایی بارُکو به معنی مروارید صیقل‌نیافته بوده‌است. رفته رفته این سبک گسترش پیدا کرد و تا اواخر قرن هجدهم میلادی در اروپا و سپس در آمریکای جنوبی، در هنر‌های معماری، نقاشی، موسیقی و مجسمه‌سازی فراگیر شد. ویژگی شاخص این سبک آزادی در طراحی و درهم آمیختگی شکل‌ها بود. به همین دلیل در ابتدا باروک را پوچ، زشت، مضحک و عوضی معنا می‌کردند. ولی پس از گذشت زمان و مورد توجه قرار گرفتن آن، باروک را شکوه‌مند و پرتجمل معنا کردند. امروزه وقتی صحبت از هنری در این سبک می‌شود منظور این است که آن چیز بیش از حد پر آب و تاب و پیچیده است.
دلایل به وجود آمدن سبک باروک
در گذشته از رهبران کلیسای کاتولیک می‌خواستند که برای تبلیغ دین از جذابیت‌های هنری استفاده کنند. به همین منظور از هنرمندان می‌خواستند که کلیسا‌ها را مجلل و با شکوه بسازند.
شاهان اروپا از قصر‌های با شکوه و مجلل برای اثبات قدرتشان استفاده می‌کردند، به همین خاطر مکان‌های حکومت خود را با شکوه می‌ساختند.
دلیل سوم اینکه در آن زمان هنرمندان به سبک هنری رنسانس و نظم و قاعده‌ی آن اعتراض داشتند و خواهان آزادی در آفرینش هنر بودند.